اکسید منگنز سیگما آلدریچ کد 13242

اکسید منگنز

منگنز اکسید می‌تواند به یکی از ترکیبات زیر اشاره داشته باشد: منگنز اکسید، MnO منگنزاکسید، Mn3O4 منگنز (III) اکسید، Mn2O3 منگنز دی‌اکسید، (منگنز(IV) اکسید) MnO2 دی اکسید منگنز با فرمول شیمیایی MnO2 یک نوع کانی منگنز دار با نام علمی پیرولوزیت (pyrolousite) می باشد. نام پیرولوزیت از دو کلمه ی یونانی پیرو، به معنی آتش و لوئین به معنی شستن گرفته شده است. زیرا در صنعت ذوب شیشه، ماده ی مذاب شیشه را بی رنگ می کند. پیرولوزیت در سیستم اورترومبیک، رده ی بی پیرامیدال متبلور می شود و بلور های آن نادر است.

ترکیب شیمیایی دی اکسید منگنز: پیرولوزیت در ترکیب شیمیایی خود می تواند حاوی حداکثر 63. 2% منگنز و 36. 8% اکسیژن باشد. به طور معمول در ترکیب دی اکسید منگنز مقدار کمی آب ( حداکثر تا 2%) وجود دارد. همچنین عناصری مانند آهن، آلومینیوم، کلسیم، منیزیم و باریم ممکن است جانشین منگنز شود. مشخصات ظاهری دی اکسید منگنز: این کانی اغلب به صورت توده های کم و بیش متخلخل دیده می شود. از این رو سختی آن در حالت توده ای 1 تا 2 می باشد. اما بلور آن سختی 6 تا 6. 5 و چگالی 4. 75 دارد. دی اکسید منگنز معدنی گاهی به صورت گاهی به صورت رشته ای، دانه ای یا دندریتی یافت می شود. دارای کلیواژ کامل به موازات سطح می باشد و ترد و شکننده است و سطح شکست رشته ای دارد. بلور پیرولوزیت کدر می باشد و دارای جلای فلزی است.

رنگ خاکه ی دی اکسید منگنز سیاه آهنی است و در اثر حرارت اکسیژن خود را از دست می دهد. با کربنات سدیم اگر حرارت داده شود، دانه هایی به رنگ سبز مایل به آبی ایجاد می شود. در هیدروکلریک اسید حل شده و گاز کلر تولید می گردد. نحوه و محل پیدایش دی اکسید منگنز: پیرولوزیت کانی اصلی منگنز در توده های معدنی منگنز دار است.

منگنز به طور معمول به مقدار کم در سنگ ها یافت می شود. این کانی به تدریج از داخل سنگ ها شسته شده و در محیط های رسوبی مانند باتلاق، دریاچه و دریابه صورت کانی های مختلف منگنز دار به ویژه پیرولوزیت رسوب می کند. همچنین ممکن است در رگه های معدنی همراه با کوارتز و کانی های فلزی دیگر به وجود می آید. پیرولوزیت به صورت پسودومرف منگانیت دیده می شود. به طور کلی این کانی ثانوی است و در محیط های رسوبی یافت می شود.